Γενέθλια ημέρα σήμερα της Αθλητικής Ένωσης Λεμεσού, της ιδέας που μας έδωσε και της δώσαμε τόσα.  Της αφιερώσαμε κάθε κύτταρο

Κάθε φορά που λεω να μη ξενυχτήσω όλο και με κάποιο αλητάριο τα πίνουμε.  Κάθε φορά που λέμε ένα ακόμα,

Δε με ξέρει, μα εγώ το παρακολουθούσα, το είδα να τρέχει να γλιτώσει από εκρήξεις και πυροβολισμούς, κρατούσε από το

Δεν έχουμε μάθει σε καμία γενιά να σέβεται τον άλλο. Δεν έχουμε μάθει σε καμία γενιά να σέβεται τους χώρους

Με συνήθισαν δύο μικρά διδυμάκια να μου λένε το σκορ του προηγούμενου αγώνα της ΑΕΛ με το που με έβλεπαν. 

Όσο κάποιοι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τη τόσο μεγάλη αδικία που προσπαθούσαν ετσιθελικά να τους επιβάλουν, εσύ βγήκες στους δρόμους

  Το κείμενο τούτο γράφτηκε ξημερώματα Πέμπτης(24/4/2015), με το ένα χέρι στην καρδιά και το άλλο στο χαρτί… Πάει ξενύχτησα

Περνούσε στη λεωφόρο με τους δύο του τροχούς και ένα χαμόγελο μέχρι  ‘κει πάνω, απολάμβανε κάθε δευτερόλεπτο οξυγόνου που εισέπνεε

Έδειξα το εισιτήριο και προχώρησα, σταθήκαμε στην ουρά και φρόντισα να κρατήσω την υπομονή μου όπως κάθε φορά που βρίσκομαι