Από τα γήπεδα στους δρόμους, δίχως τρομονόμους…
Ένας κακός χαμός εξελίσσεται στη Λεμεσό μας τις τελευταίες μέρες που θυμίζει πραγματικά άλλες εποχές. Δεν είμαστε από εκείνους που αρέσκονται να λένε ότι «καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται» και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Μεγαλώσαμε μέσα στους Συνδέσμους και ξέρουμε πολύ καλά τι και πως συμβαίνει. Η δράση φέρνει αντίδραση λέει ένας από τους νόμος του Νεύτωνα και άντε να βγάλεις άκρη που ξεκινά και πως τελειώνει μια εξελισσόμενη βεντέτα.
Οι διάφοροι καθωσπρεπιστές αρέσκονται να κάνουν πάντα τους στρουθοκάμηλούς θυμήθηκαν να βγάλουν από τη φαρέτρα τους το πάντα επίκαιρο επιχείρημα της κάρτας οπαδού και της δήθεν βίας στα γήπεδα. Μας κουνάνε τώρα το δάκτυλο και λένε ότι όσο συνεχίζονται τέτοια περιστατικά βίας τότε θα ριζώνει ακόμα περισσότερο η κάρτα φιλάθλου. Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα ή για ακόμα μια φορά όλοι όσοι σχολιάζαμε επικριτικά τον τρομονόμο και την κάρτα φιλάθλου, επιβεβαιωνόμαστε και πάλι;
Η βία είναι κοινωνικό φαινόμενο, εμφανίζεται παντού και ιδιαίτερα σε κοινωνίες με πολλά προβλήματα. Με τέτοια κοινωνία είναι εδώ και χρόνια η κυπριακή. Τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο, η διαφθορά όλο ένα και αυξάνεται σε όλους τους τομείς, ενώ η κοινωνική ανισότητα οξύνεται και είναι όλο και πιο εμφανής. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της πανδημίας, το κράτος επιλέγει μόνο τον δρόμο του περιορισμού της ελευθερίας των πολιτών και σφυρίζει αδιάφορα για την προστασία της δημόσιας υγείας. Τα γήπεδα προφανώς και δεν αποτελούν εξαίρεση, όπως και οι φίλαθλοι, είμαστε μέρος της κοινωνίας και δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από αυτό.
Με την ψήφιση του τρομονόμου του 2014 και την εφαρμογή της κάρτας φιλάθλου του 2018 οι οργανωμένοι σύνδεσμοι σχεδόν όλων των ομάδων καθώς και άλλοι απλοί άνθρωποι, επαναλάμβαναν ένα πράγμα. Ότι θα διώξουμε τη βία από τα γήπεδα και θα την διοχετεύσουμε στην υπόλοιπη κοινωνία. Ότι το περιβόητο νομοσχέδιο Ιωνά δεν αντιμετώπιζε το πρόβλημα στη ρίζα του, αλλά το έπαιρνε από το ένα σημείο στο άλλο, θέλοντας να το κρύψει από τα μάτια όλων εμάς και να φτιαχτεί ένα δήθεν καλό περιβάλλον στα γήπεδα με μοναδικό και πάλι στόχο την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Όμως εκείνο που δεν κατάφεραν, σε αντιδιαστολή με άλλες χώρες που αντικατέστησαν του δήθεν αλήτες από τα γήπεδα με εύπορα μέλη μιας άλλης κοινωνικής τάξης (που πληρώνουν δεκάδες ευρώ για ένα εισιτήριο στο γήπεδο), στην Κύπρο δεν υπάρχει κόσμος να αντικαταστήσει όλους εμάς που πηγαίναμε στο γήπεδο για χρόνια.
Τα παραδείγματα πολλά. Στην Αγγλία, στην Ρωσία, στη Σερβία και τόσες άλλες χώρες μπορεί η βία να έχει φύγει, φαινομενικά, από τα γήπεδα, αλλά έχει μεταφερθεί στις γειτονιές, στα πάρκα και άλλου χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο. Οι σύνδεσμοι έχουν περιθωριοποιηθεί αφού η πολιτεία δεν φρόντισε να τους καταστήσει κοινωνικούς εταίρους. Πλέον η βία έχει ριζώσει για τα καλά στην κυπριακή κοινωνία με αποτέλεσμα η αστυνομία και κράτος να παρακολουθούν αμήχανα όσο τα προηγούμενα χρόνια επικεντρώνονταν στο δέντρο και όχι στο δάσος. Είναι τουλάχιστον υποκρισία να δείχνουν με το δάχτυλο, εκτός φυσικά κι αν το κανουν μπροστά απ’ τον καθρέφτη.
Βολεύει κιόλας να μιλάμε για επεισόδια στη Λεμεσό μεταξύ οπαδών (λες και δεν το ήξερε η αστυνομία) παρά να συζητάμε για το ότι έσπασαν στο ξύλο διαδηλωτές στη Λευκωσία λίγες ώρες πριν. Γνωστή η τακτική του αποπροσανατολισμού. Τα οικήματα των οργανωμένων οπαδών παραμένουν κλειστά και δυστυχώς σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει κανένας έλεγχος από οσους ηγούνται των συνδέσμων, ο καθένας δρα ανεξέλεγκτα.
Καταλήγουμε λοιπόν στο εξής συμπέρασμα. Όπου εφαρμόστηκε η καταστολή και όχι η πρόληψη είχαμε δυσάρεστα αποτελέσματα. Εκεί και όπου ο αυταρχισμός και οι νόμοι-τρομονόμοι νομίζουν ότι λύνουν προβλήματα, γεννιούνται πάντα μεγαλύτερα. Η βία είναι κοινωνικό φαινόμενο που ανθίζει κυρίως σε κοινωνίες με προβλήματα. Όσο επιμένει η πολιτική ηγεσία του τόπου να εθελοτυφλεί και να διοικεί με αυταρχισμό και «διατάγματα» να είστε σίγουροι ότι θα έχουμε ξανά τα ίδια και τα ίδια. Τα μέσα ενημέρωσης θα είναι και πάλι «συγκλονισμένα» και ο καθένας μας θα ψάχνει το δικό του σύννεφο για να πέσει. Και όχι κάρτες και τρομονόμους…μικροτσίπ να μας βάλουν η βία δεν θα εξαφανιστεί όσο υπάρχει αδικία, όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι.