Συνέντευξη με Μάριο Μονιάτη: Από τη ΘΥΡΑ 3 στα γήπεδα

Συνέντευξη για όσα απασχολούν τον ίδιο αλλά και την καλαθοσφαιρική ΑΕΛ, παραχώρησε ο καλαθοσφαιριστής της ομάδας μας στην ομάδα του Lions Radio, Μάριος Μονιάτης.

Τον ευχαριστούμε και δημόσια που δέχθηκε να μιλήσει στην ανεξάρτητη και ελεύθερη ιστοσελίδα μας.

Μάριε καλησπέρα, αρχικά θα θέλαμε να μας πεις πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την καλαθόσφαιρα και πως βρέθηκες στην ΑΕΛ.

«Για να είμαι ειλικρινής ήταν κάπως τυχαία η ενασχόλησή μου με το μπάσκετ. Όπως τα πλείστα παιδιά στην Κύπρο, ξεκίνησα με το ποδόσφαιρο και αργότερα στην πέμπτη τάξη του δημοτικού ένας δάσκαλος μου με παρότρυνε να παίξουμε μαζί μπάσκετ. Ξεκίνησα στην Αναγέννηση Γερμασόγειας. Μετά από 2 χρόνια που άρχισα να παίζω, με ζήτησαν από την ΑΕΛ και εννοείται πως δέχθηκα απευθείας». 

Έχεις ζήσει εποχές με το κλουβί γεμάτο, ευρωπαϊκά, πρωταθλήματα, κλπ. Ποια είναι τα συναισθήματα σου από εκείνη την εποχή;

«Ήμουν τυχερός που το έζησα ως οπαδός. Όταν πήγα στην πρώτη ομάδα πρόλαβα και σχετικά καλές εποχές, δηλαδή τον κόσμο στα γήπεδα. Αυτή η ατμόσφαιρα στο γήπεδο δίνει απίστευτο κίνητρο στον αθλητή, τον ωθεί να παίξει για τον κόσμο. Ειδικά στο μπάσκετ που είναι και κλειστό γήπεδο».

Τώρα που τα γήπεδα είναι άδεια πως το βιώνετε εσείς οι αθλητές; 

«Είναι σαν να κάνουμε προπόνηση. Είναι άθλιο. Πάμε να παίξουμε και έχει μόνο 10 άτομα. Πως να παίξεις μπάσκετ μετά; Ακόμη και όταν έρχονται ξένοι παίκτες στην ομάδα, τους δείχνουμε βίντεο από παλιά και αυτοί απορούν πότε θα δούνε αυτόν τον κόσμο στο γήπεδο. Τους αρέσει πολύ αυτό που βλέπουν στα βίντεο, το γουστάρουν. Και μετά πρέπει να τους εξηγήσεις για τον τρομονόμο και την κάρτα και γιατί δεν έρχονται».

Όταν η ομάδα ήταν στην Β΄ κατηγορία, έγινε μια προσπάθεια να επιστρέψει στα σαλόνια της πρώτης, όμως φέτος η ομάδα είναι χωρίς νίκη σε 9 παιχνίδια. Πως το βλέπεις εσύ;

«Από την μέρα που πέσαμε στην Β’ κατηγορία, γινόταν μια προσπάθεια για να στρώσει η ομάδα (εμπάργκο, χορηγοί, συμβόλαια, κλπ). Όταν ήρθε ο Μαϊκλ Λοϊζίδης με τους συνεργάτες του, έγινε μια προσπάθεια, δαπανήθηκε ένα τεράστιο ποσό μπορώ να πω για το εμπάργκο και έβγαλαν την ΑΕΛ από το χρέος. Είναι δύσκολοι καιροί αλλά γίνονται προσπάθειες για να είναι σταθερή οικονομικά η ομάδα. Δεν βοηθά ούτε και η κατάσταση με τον κορονοϊό. Λείπει και έντονα ο κόσμος. Δεν υπάρχει ούτε και από το ίδιο το μπάσκετ την ανάλογη ¨διαφήμιση”. Μόνο ποδόσφαιρο. Φυσικά και υπάρχουν αρκετά προβλήματα αλλιώς δεν θα βρισκόμασταν και στην τελευταία θέση. Θα έρθει όμως η στιγμή που η ΑΕΛ θα είναι εκεί που την θέλουμε όλοι».

Σε εσένα έδωσε την φανέλα ο Γιώργος Παλάλας την μέρα της τιμητικής του. Πες μας λίγο τι σημαίνει για σένα.

«Έβλεπα το βίντεο για 5 μέρες και έκλαιγα. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από αυτό που έζησα. Όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο Παλάλας και τι έκανε, μας έμαθε μπάσκετ. Και όχι μόνο σε εμάς που ασχολούμαστε αλλά ακόμη και στους οπαδούς μας. Το να σου δίνει τη φανέλα του ένα σύμβολο, όχι μόνο της ΑΕΛ αλλά γενικά του Κυπριακού αθλητισμού, είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί και να το κουβαλάς μαζί σου για πάντα. Επίσης αν ρωτήσεις τώρα τον ίδιο τον Παλάλα θα σου πει πως δεν ήταν η τιμητική του. Θα πει πως ήταν μια απόδειξη πως όταν πέσει η κάρτα αυτός ο χαμός θα γίνεται στα γήπεδα». 

Όταν είδαμε την φάση με τον Παλάλα να σου δίνει τη φανέλα, νιώσαμε πως ο Μάριος Μονιάτης είναι ένας από εμάς, ένας τρελός ΑΕΛίστας. Εσύ πως το αισθάνεσαι αυτό;

«Αν ρωτήσεις κάποιους από το συμβούλιο θα σου πουν ότι ο Μάριος βρέθηκε από τη Θύρα 3 μέσα στα γήπεδα. Και έτσι είμαι. Μεγαλώσαμε με τα ιδανικά της ΑΕΛ, ταυτόσημα με την κοινωνική προσφορά, ζήσαμε την αδικία από παιδιά στο πετσί μας. Για αυτό και είμαστε εκεί, για αυτό και είμαστε τρελοί για την ΑΕΛ. Δεν περνά μέρα που να μην μιλήσουμε για την ΑΕΛ ή να διαβάσουμε γι’ αυτήν. Και αυτό είναι το ωραίο με εμάς. Το να παίζεις για την ομάδα σου δεν συγκρίνεται με κανένα τίτλο. Χίλια χρόνια σε αυτή την ομάδα».

Αφού αναφέραμε την κάρτα, εσείς σαν αθλητές το συζητήσατε με την διοίκηση; Δηλαδή να ασκηθούν πιέσεις αν μπορεί να αλλάξει κάτι;

«Εννοείται. Όλο το καλοκαίρι μιλούσα μαζί τους και προσπάθησα να τους εξηγήσω πως όταν πέσει η κάρτα όλα θα είναι αλλιώς. Το ξέρουν και οι ίδιοι πως θα είναι διαφορετικά. Προσπαθούν αλλά δεν είναι στο χέρι τους».

Πραγματοποιήθηκε και αλλαγή προπονητή στην ομάδα, σωστά;

«Ναι. Έφυγε ο Σαρίκας και ήρθε ο Σέρβος ο Νίσιτς. Ήταν ένα διαζύγιο που πάρθηκε κοινή συναινέσει αφού και ο ίδιος ο προπονητής αλλά και η διοίκηση έβλεπαν πως η ομάδα είχε 7 σερί ήττες και έπρεπε να γίνει η αλλαγή. Ήρθε νέος προπονητής και νομίζω γίνεται καλή δουλειά, άλλαξε και το κλίμα. Είναι θέμα χρόνου να έρθουν τα θετικά αποτελέσματα. Πραγματικά μας αδικεί η θέση που βρισκόμαστε στο πρωτάθλημα, αν εξαιρέσουμε 1 με 2 παιχνίδια όπως πχ. με Κεραυνό και ΑΕΚ που ξέρουμε πόσο καλές ομάδες είναι, στα υπόλοιπα παιχνίδια χάσαμε στις λεπτομέρειες».

Παρακολουθείς την ποδοσφαιρική ομάδα, σωστά;

«Πρέπει να έχω εγώ παιχνίδι για να χάσω αγώνα της».

Ποια η γνώμη σου γι’ αυτό που βλέπεις;

«Πίστευα εξ αρχής στην δουλειά του Κέρκεζ αλλά αν μου έλεγαν το καλοκαίρι πως η ΑΕΛ θα παίζει τέτοιο ποδόσφαιρο θα τον έβγαζα ψεύτη. Διέψευσε πολύ κόσμο. Μου αρέσει ο Κέρκεζ και η τρέλα του. Μας έχει ζήσει και στα καλά μας και στα κακά μας από τότε που ήρθε στην Κύπρο. Αυτό που βλέπω πάντως το χαίρομαι».

Πως μπορεί ο κόσμος να βοηθήσει την καλαθοσφαιρική ομάδα;

«Ξέρεις τι δε μου αρέσει κάποιες φορές; Όταν μιλώ με κόσμο και κάποιοι διερωτούνται αν η ΑΕΛ είναι 1η ή 2η κατηγορία. Αυτό με πικραίνει γιατί νιώθω πως ο ΑΕΛίστας απομακρύνθηκε από το μπάσκετ. Δεν κατηγορώ τον κόσμο όμως. Πάντα είναι εκεί. Και ο ΣΥ.Φ.ΑΕΛ συνέχεια βοηθά με τον τρόπο του. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να τον έχουμε στο γήπεδο. Ακόμη και κάποιος ΑΕΛίστας να έρθει να δει την προπόνηση θα νιώσουμε πως τους έχουμε δίπλα μας. Η φυσική παρουσία είναι η μεγαλύτερη βοήθεια».

Ένα καταληκτικό σχόλιο για σένα, για τα 90χρόνια της ομάδας και τι οραματίζεσαι εσύ για το μέλλον.

«Νομίζω οι πορείες που κάνουν τα τμήματα φέτος (σημείωσε πριν, πλην του μπάσκετ), αντικατοπτρίζουν πλήρως την ιστορία του σωματείου μας. Να συνεχίσουν έτσι τα τμήματα και εύχομαι το τμήμα του μπάσκετ μας να ανεβεί ψηλά και πάλι εκεί που του αρμόζει. Όταν μιλάμε για την καλαθοσφαιρική ΑΕΛ, εννοούμε μόνο τίτλους, τίποτα άλλο. Εύχομαι στο σωματείο μας μόνο επιτυχίες να έρχονται. Να συνεχίσουμε με αυτή την τρέλα που έχουμε».