Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ…

Με αφορμή τη σημερινή ημέρα όπου απεβίωσε ο Παντοτινός Αρχηγός της Καλαθοσφαιρικής ΑΕΛ Γιώργος Θυρώτος, το Lions Radio κάνει μια αναδρομή στην καριέρα του και τα όσα πρόσφερε για αυτή την ομάδα με τα 3 γράμματα στον κύκλο.

O πιο πετυχημένος παίκτης στην ιστορία της Λεμεσιανής ομάδας θεωρείται ο Γιώργος Θυρώτος. Η ΑΕΛ Λεμεσού και Γιώργος Θυρώτος είναι μία ιστορία οπότε μιλώντας για τον Θυρώτο μιλάμε πάντα για την ΑΕΛ, ο Θυρώτος δεν ήταν μόνο ο άνθρωπος που ενσάρκωνε την ένδοξη ιστορία της ΑΕΛ, αλλά και μία λαμπρή μορφή, που αντανακλούσε την ιστορία του κυπριακού μπάσκετ τα τελευταία 35 χρόνια.

Ως καλαθοσφαιριστής, ο Γιώργος Θυρώτος γεννήθηκε σχεδόν ταυτοχρόνως με την ομάδα της ΑΕΛ, αφού το 1967, 13χρονος τότε, εντάχθηκε στο γαλαζοκίτρινο συγκρότημα υπό τις οδηγίες του μέντορά του, Μιχαλάκη Νικολαΐδη. Ο άνθρωπος που τον βοήθησε να εξελιχθεί σε παίκτη πρώτης κλάσεως και ηγέτη της μεγάλης ΑΕΛ της περιόδου 1972-1988, που είχε καθιερωθεί ως η Βασίλισσα του Κυπριακού μπάσκετ, κυρίως χάρη στο ταλέντο, την ηγετική προσωπικότητα και τη φλόγα του Θυρώτου. Ο οποίος, δεν ήταν μόνο ο θέσει (point guard) ηγέτης της ΑΕΛ, αλλά και ο φύσει αρχηγός και καθοδηγητής της. Ευφυέστατος point guard, αριστοτέχνης στις assists, εξίσου καλός μπασιματάκιας και σουτέρ, έξυπνος αμυντικός, ο Θυρώτος συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία του πλήρους γκαρντ και σε συνδυασμό με τη γνώση του παιχνιδιού και την απαστράπτουσα προσωπικότητά του έγινε υπόδειγμα αρχηγού.

Είκοσι τρία χρόνια μετά, όταν ο Θυρώτος ως (απόμαχος παίκτης γαρ) προπονητής πλέον, αποχαιρετούσε την ΑΕΛ και φύλαγε για πάντα στο ντουλάπι των αναμνήσεων τη φανέλα με το Νο.15, ήταν κάτι περισσότερο από σημαία της ομάδας, αλλά και του κυπριακού μπάσκετ, καθώς είχε να παρουσιάσει (ως παίκτης ή παίκτης-κόουτς ή μόνο κόουτς) μια συλλογή με οκτώ τίτλους πρωταθλητή, έξι κυπελλούχου και δύο σούπερ καπ. Ως διεθνής παίκτης ο Γιώργος Θυρώτος ταυτίστηκε επίσης με την Εθνική ομάδα, της οποίας υπήρξε φυσικά η σημαία.

Στα 17 χρόνια της σταδιοδρομίας του ως διεθνής είχε προλάβει να αγωνιστεί σε τρία challenge Round του Ευρωμπάσκετ και να βοηθήσει την Εθνική ομάδα να φτάσει στον ιστορικό θρίαμβό της, δηλαδή την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους πρώτους ΑΜΚΕ (1985, Σαν Μαρίνο). Ήταν μόλις 16 ετών όταν πρωτοφόρεσε τη φανέλα με το Νο.18 στην Εθνική ανδρών (ντεμπούτο κατά της Μικτής Θεσσαλονίκης στο Αλεξάνδρειο). Κι από το 1976, που άρχισε να λειτουργεί σε μόνιμη βάση πια το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ο Θυρώτος ήταν ο αρχηγός και ο ηγέτης, φορώντας πλέον το αγαπημένο του Νο.15. Σταμάτησε από την Εθνική (και την ενεργό δράση ως παίκτης) το 1987 δίνοντας τους τελευταίους τρεις αγώνες του στους ΑΜΚΕ του Μονακό, όχι επειδή του έλειπαν οι δυνάμεις, αλλά διότι έπρεπε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην προπονητική. Ήδη από το 1980 κρατούσε τον δύσκολο διπλό ρόλο του προπονητή-παίκτη στην ΑΕΛ και από το 1988 συνέχισε αποκλειστικά τη δράση του ως τεχνικός αναλαμβάνοντας την ομάδα του Κεραυνού Στροβόλου. Ο Θυρώτος έμεινε στον Στρόβολο για σχεδόν 3.5 χρόνια προτού γυρίσει πίσω στην αγαπημένη του ΑΕΛ.

 

Εμβληματική μορφή για το μπάσκετ μας, ο Θυρώτος, «βιάστηκε» να αφήσει τα εγκόσμια, προδομένος από την μεγάλη καρδιά του, τον Ιανουάριο του 2002. Όμως, ζει στις καρδιές των ανθρώπων, που τον έζησαν στο χώρο του κυπριακού μπάσκετ. Η ΑΕΛ, τιμώντας τη μνήμη του παίκτη-τοτέμ της, έδωσε το όνομα του στην οδό όπου βρίσκεται το κλειστό γήπεδο της. Το οποίο κοσμεί η φανέλα του Θυρώτου, με το Νο.15.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *