84 χρόνια Ιστορίας, 25 χρόνια Τρέλλας [Μπά.γου.δο]
Γειά σας αδέρφια μου, καιρό να τα πούμε πάλε. Γίνουντε τόσα πολλά πράματα κάθε φορά που ένιξερω τι να πρωτογράψω. Σήμερα όμως έπρεπε, σήμερα επιβάλλετουν. Σήμερα γιορτάζει η η ψυχή μας, η ΑΕΛΑΡΑ μας. Γι’ αυτό τζιαι γω θα της ευχυθώ με τον τρόπο μου.
Η ΑΕΛ εν η πρωινή κουβέντα όπως πάεις στη δουλειά. Εν ο τρόπος που μιλάς στον ΑΕΛίστα που μπορεί να μεν τον ξέρεις, αλλά φορεί μιαν μπλούζα. Εν η σημαία που κρεμάζει ο δίπλα σου στο μπάλκονι. Εν παραπάνω που ομάδα. Μια εξαίρεση στο καθημερινό τρέξιμο, στο άγχος, μια τελετουργία που ενώνει. Αλήθκεια, τι εν για εμάς η ΑΕΛ; Τι στο θκιάολο εν τζίνο που κάμνει την ΑΕΛ παραπάνω που ποδοσφαιρική ομάδα; Να σας πω μιτσιές ιστορίες:
Είχα έναν φίλο που την Πάφο ο οποίος έπαθε μια σοβαρή ασθένεια πίσω που το μάτι. Κάτι σαν τον καρκίνο. Τούτη η μαυρογέριμη ασθένεια επείραξεν τον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να πρέπει να ταξιδέψει εκτός Κύπρου πάμπολλες φορές λόγω της κατάστασης. Η ασθένεια έκαμεντον να τους ξιάσει ούλλους, ούλλους αναξερέτως, ακόμα τζιαι τους γονείς του. Το άσχιημο εν ότι μερικές φορές εξητίμαζεν θέμας. Τζιαι τζιαμέ που έτζιξεν τον θάνατο, εσυνέχισεν να θυμάται την ΑΕΛ. Τζιαμέ που ο Χάρος ήταν στην γωνιά, ο φίλος Βαλεντίνος ετραούδουσεν κάθε κάθε μέρα συνθήματα της ΑΕΛ. Η ΑΕΛ εν σβήνεται που καμιάν ασθένεια.
Ποιός ένιξερει τον λεβέντη τον Τάσο στην κερκίδα της ΑΕΛ! Ο φίλος μας ο Τάσος δυστυχώς εν τυφλός, αλλά έσχιει την απίστευτη δύναμη να βλέπει με τα μάθκια τις ψυσχιής. Ακολουθά την ΑΕΛ τζιαι εντός τζιαι εκτός. Το ότι εν βλέπει πως εν ο ήλιος κάθε μέρα, εν τον εμποδίζει τίποτε γιατί η αγάπη του για την ΑΕΛ εν μεγαλύττερη τζιαι που κάθε ήλιο.
Εν ξιάννουμε τον φίλο μας τον Απόστρατο που την Αραδίππου. Ο φίλος μας έρκεται συνέχεια που το χωρκό του για να δει την αγαπημένη του ομάδα. Όπου σταθεί εννα τον ακούεις να μιλά για την ΑΕΛ. Να σας πω μόνο ότι εταξίδεψεν στην Τουρκία 3 φορές μόνος του για να παρακολουθήσει τις καλαθοσφαιρικές μας ομάδες.
Το 1996 όταν η ΑΕΛ έππεφτε Β΄κατηγορία, ούλλοι ενιώσαμε να χάνουμε τον κόσμο μας, να πεθαίνουμε ψυχικά, να λέμε που μέσα μας «Εν γίνεται τούτο, εν ψέμα, ένα κακόγουστο αστείο». Τζιαι μέσα σε ούλλα τούτα, κάποια παιδκιά που ήταν φοιτητές στην Αθήνα αποφάσισαν μέσα που τα δάκρυα τους να ιδρύσουν τον ΣΥ.Φ.ΑΕΛ Αθηνών. ‘Ηταν τόση η δύναμη τους, που εμεγάλωσε η δύναμη τους τζιαι η πόρωση τους για τούντην ομάδα μέσα σε λλία λεπτά. Εσταθήκαν στα πόδκια τους τζιαι μαζί επροσπαθήσαν να σηκώσουν τζιαι την σημαία της ΑΕΛ στα στενά της Αθήνας.
Η ΑΕΛ ενεν δκυό ώρες κάθε Σαββατοκυριάκο. Για όσους εν θέλουν, εν μπορούν να το παραδεχτούν, τούτο εν η ΑΕΛ. Η φιλοσοφία της ζωής μας, μια ομάδα που κάμνει οπαδούς που τους οπαδούς της, που γίνεσαι ΑΕΛ ούτε για τα λεφτά ούτε για τους τίτλους, αλλά για τζίνο που αντιπροσωπεύκει. Τον απλό κόσμο, την αρρώστια μας, την αντίδραση στο κατεστημένο, τις διαδρομές που εκάμαμε μαζί.
Τζιαι πιο ψηλά τζιαι που ουρανούς εμείς θα είμαστε τζιαμέ να χάννουμε τη φωνή μας στο τραούδι. Κανένας νόμος εν μας κρατα μακρυά σου.
84 ΧΡΟΝΙΑ Α.Ε.Λ.
25 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥ.Φ.ΑΕΛ
Μπά.γου.δο.