Συνέντευξη Lions – Radio: Ττοουλής Μιχαήλ – Μια σημαία της ΑΕΛ

Το www.lions-radio.com επικοινώνησε με το κύριο Χριστόδουλο Μιχαήλ, γνωστότερο ως Ττοουλή ζητώντας να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη.  Ο κ.Ττοουλής για όσους δε το γνωρίζουν αγωνίστηκε στην ΑΕΛ για 20 χρόνια κερδίζοντας με τη φανέλα της ομάδας μας τα πρωταθλήματα του 52-53, του 54-55 και του 55-56, εποχές σίγουρα πιο ρομαντικές και συνάμα πιο αληθινές.  Όπου οι θυσίες και η αγάπη για την ομάδα ήταν πάνω απ’ όλα.

Ο κ.Ττοουλής σήμερα βρίσκεται στην ηλικία των 86 ετών, όμως δέχθηκε να μας μιλήσει για όλα με περίσσια χαρά χωρίς να κουραστεί ή να σταματήσει τις ιστορίες και τις διηγήσεις.

Το σπίτι βρισκόταν κάπου στις μικρές γειτονιές του Αγίου Νικολάου, με το που αντικρίσαμε τα σπίτια τριγύρω ανατριχιάσαμε, γαλαζοκίτρινα με σημαίες και μπογιατισμένους τοίχους.  Σε κάθε σπίτι, σ’ αυτή τη γειτονιά, στην πιο πέρα, σε όλη τη περιοχή τα τείχη και τα σπίτια όλα ΑΕΛ, παντού.  Ο κ. Ττοουλής στην πόρτα, μας περίμενε με χαμόγελο και ειλικρινέστατο χαιρετισμό.  Σ’ εκείνα τα σπίτια, τα μικρά τα φτωχικά, κάπου εκεί που υπάρχει η αγάπη και ο σεβασμός, η ειλικρίνεια και η ευγένεια.  Εκεί έπρεπε να πάρουμε συνέντευξη σ’ ένα τιτάνα που φόρεσε τη φανέλα της αγαπημένης μας για 20 χρόνια τιμώντας την με σεβασμό και μαγκιά ακόμα και στα πιο δύσκολα όταν κάποιοι την ήθελαν να διαλύεται.

Πάμε λοιπόν στη συνέντευξη για το όσα είπαμε στη συνάντηση μας με το Κ. Ττοουλή αλλά και την κ. Αθηνούλλα τους οποίους και ευχαριστούμε θερμότατα για τη φιλοξενία.

Κύριε Τοουλή αρχικά θα θέλαμε να μας πεις πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο; Ποίες χρονιές αγωνίστηκες με την ΑΕΛ;

Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από τα 12 μου. Είχαμε δημιουργήσει μια ομάδα οι Ψαράες μαζί με τον Κώστα τον Μαυρόκολο και τον Τάκη τον Καραπίνα. Στην ΑΕΛ με πήρε ο Κώστας ο Μαυρόκολος το 1951, αυτός είχε πάει ένα χρόνο πριν. Ανθρώπους σαν το Κώστα τον Μαυρόκολο δεν υπήρχαν, ήταν σπάνιο πλάσμα.  Το 51΄η ΑΕΛ είχε μια πλήρης ομάδα αλλά υπήρχε και η δεύτερη ομάδα της ΑΕΛ η οποία ήταν ακόμη καλύτερη και κατακτήσαμε το πρωτάθλημα 2ης κατηγορίας. Όταν η πρώτη ομάδα χρειαζόταν ποδοσφαιριστή έξω δεξιά ή αριστερά ή κεντρικό επιθετικό τότε με έπαιρνε εμένα από τη δεύτερη ομάδα.

Ήταν κάτι σαν ρεζέρβες δηλαδή η δεύτερη ομάδα;

Ναι ναι. Το 52’ η δεύτερη ομάδα της ΑΕΛ ήταν καλύτερη που την πρώτη, θυμάμαι κάθε Πέμπτη επαίζαμε δίτερμα και δέρναμε τους και τρώγαμε εμείς τις πάστες.  Δε θα ξεχάσω, τελευταία αγωνιστική παίζαμε την Τσετίνγκαγια και πήραμε το πρωτάθλημα. Όταν ήρθαμε Λεμεσό μας είπε ο Γαβαλάς ότι την Κυριακή θα αγωνιστούμε με μια αγγλική ομάδα και θα επέλεγε αυτούς που θα του άρεσαν.  Χάσαμε 5-0. Εγώ σε κάθε παιχνίδι έβαζα 1-2 γκολ, αγχώθηκα και είπα «τώρα ποιος ακούει το Γαβαλά». Μετά έκανε προπόνηση η πρώτη ομάδα και με ρώτησε ο Γαβαλάς αν μπορώ να αγωνιστώ ξανά, βεβαίως του είπα.  Μου είπε να φορέσω τη φανέλα με το νούμερο 7, ήταν  ο Παπαδήμας το «7» αλλά είχε εσπερινό και δεν ήρθε στον αγώνα. Με έβαλε λοιπόν ο Γαβαλάς και αγωνίστηκα έξω δεξιά και έκανα πολύ καλό παιχνίδι. Εκείνη την εποχή με είδε ο Αράμ ο οποίος ήταν στην ΕΠΑ τότε και με ζήτησε από τον Σολομωνίδη για να πάω να αγωνιστώ στην ΕΠΑ. Μια κουβέντα του απάντησε ο Σολομωνίδης «ζήτα όποιο άλλο θέλεις αλλά τον Ττοουλή δεν τον δίνω» του είπε.

Μετά ήρθε η εποχή του Κέμπλερ. Μια μέρα σαν έκανα προπόνηση ήρθε ο Παπαδήμας και μου είπε πως με ήθελε ο προπονητής. Με ρώτησε αν αγωνίζομαι έξω αριστερά και του είπα πως παίζω.  Παίζαμε με την ΕΠΑ στην Λάρνακα και βρισκόμασταν πίσω στο σκορ 2-0, τότε πήρα την μπάλα από αριστερά έβγαλα ασίστ στο Σεβίμ ο οποίος πέτυχε το 2-1. Μετά από 7 λεπτά ίδια φάση κάνουμε το 2-2 και παρόμοια φάση κάνουμε το 2-3 και στη συνέχεια έγινε το 2-4. Ο προπονητής έδειξε μετά ότι εκτιμούσε τις προσπάθειες μου.

Σε ποιες θέσεις αγωνιζόσουν;

Αγωνιζόμουν σαν κεντρικός επιθετικός, έξω δεξιά, έξω αριστερά, σαν χαφ. Τα τελευταία χρόνια της καριέρας μου αγωνίστηκα σαν αριστερό μπακ αφού μου το είχε ζητήσει ο Σολoμωνίδης και θυμάμαι παίξαμε με την Ανόρθωση στο Βαρώσι και έκανα πολύ καλό παιχνίδι, από τότε αγωνίστηκα σε αυτή τη θέση για αρκετά χρόνια.

Ποια θέση ήταν η αγαπημένη σου;

Κεντρικός επιθετικός, ιδιαίτερα στη δεύτερη ομάδα σε κάθε παιχνίδι πετύχαινα γκολ. Θυμάμαι ένα παιχνίδι με το αποέλ όπου μας πίεζαν αλλά σε μια αντεπίθεση ο Κίνας έδιωξε την μπάλα και βγήκα μόνος μου. Πέτυχα το γκολ και καταφέραμε να φύγουμε νικητές από την Λευκωσία. Σε άλλο παιχνίδι με τον Πεζοπορικό ήμασταν 4-4 και με δικό μου γκολ έγινε το 4-5 και ακολούθησε ο μεγάλος καφκάς του Πεζοπορικού. Σε άλλο παιχνίδι με την ανόρθωση στο Βαρώσι ήμασταν ξανά 4-4 και πέτυχα το 5-4 και πετάχτηκαν πολλά μπουκάλια προς τον βοηθό διαιτητή επειδή ζητούσαν οφσάιντ αλλά τα μπουκάλια έρχονταν και προς εμάς. Τότε ο Σιαηλής (το τρίτο μπακ) της ανόρθωσης έπιασε τους ποδοσφαιριστές την ομάδας τους έβαλε γύρω από εμάς να μη μας βρίσκουν τα αντικείμενα και πήγε πάνω στη κερκίδα και τους λέει όποιος ρίξει ξανά μπουκάλι σε παίκτη της ΑΕΛ θα τσακωθούμε μεταξύ μας.

Ο κόσμος της Λεμεσού τότε πως ήταν απέναντι σας;

Ήταν πάντα φιλικοί και ενθουσιώδεις, ήταν δίπλα στην ομάδα και μας αγαπούσαν πολλά.  Αλλά είπα σου υπήρχαν όμως φορές που δεν είχαμε να φάμε αφού αντί για δουλειά πηγαίναμε να παίξουμε μπάλα για την ΑΕΛ.

Θέλουμε να μας πεις μια ιστορία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ σου.

Θα σου πω 2 ιστορίες.  Η μια είναι που δούλευα από τις 6 το πρωί στον Εναέριο στο αμίαντο κουβαλούσα τσουβάλι στην πλάτη μου και έφυγα η ώρα 2:30 και πήγα έπαιξα με τον Πεζοπορικό και πέτυχα 2 γκολ. Η άλλη ιστορία ήταν αυτή που σας είπα προηγουμένως που αγωνίστηκα 2 παιχνίδια συνεχόμενα.

To 1956 έγινε η διάσπαση, το έζησες; Πως γίνανε τα πράγματα τότε;

Το 56’ ήμασταν σχεδόν πρωταθλητές 3 παιχνίδια πριν τελειώσει το πρωτάθλημα. Έγινε συνεδρία στο οίκημα της Αγίου Ανδρέου και είπαν κάποιοι ποδοσφαιριστές εμείς θα φύγουμε όποιος θέλει ακολουθεί όποιος θέλει μένει. Τότε απευθύνθηκα στους 3 μεγάλους που αυτοί το προκάλεσαν, οι υπόλοιποι ήταν νεαροί και απλά ακολουθούσαν. Τους είπα τότε να παραμείνουμε όλοι μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και στη συνέχεια όποιοι επιθυμούν να αποχωρήσουν να το κάνουν. Όλοι συμφώνησαν.

Οι λόγοι που ήθελαν να φύγουν;

Δεν μπορώ να πω τους λόγους. Τους γνωρίζω καλά τους λόγους αλλά δε θέλω να αναλυθούν από εμένα.

Μιλάμε όμως για 25 άτομα τα οποία έφυγαν;

Ναι αλλά 3 ήταν οι μεγάλοι που δημιούργησαν όλο αυτό, οι υπόλοιποι ήταν νεαροί και απλά ακολούθησαν τους μεγάλους. Οι 3 αυτοί πήγαν στο Πανελλήνιο αρχικά για να αγωνιστούν και δεν έγιναν αποδεχτοί από τον Κωστάκη Σκαλιώτη που τους είπε «εμείς την ΑΕΛ δεν την πειράζουμε» και ακολούθως πήγαν στον Απόλλωνα.

Στην ΑΕΛ τι έγινε μετά την φυγή των ποδοσφαιριστών;

Είχαμε μείνει εγώ, ο κουμπάρος μου ο Μαυρόκολος ,ο κουμπάρος μου ο Τάκης ο Καραπίννας και ο Φοίβος Ονησιφόρου. Εγώ, ο Μαυρόκολος και ο Καραπίνας γυρίζαμε την Λεμεσό και τα χωριά και βρίσκαμε ποδοσφαιριστές. Προπονητής μας τότε ήταν ο Χριστοδούλου από το 55 μέχρι το 57.

Δεν ήταν ο Γαβαλάς προπονητής τότε;

Όχι ο Γαβαλάς αποχώρησε μετά το τέλος του πρωταθλήματος του 53-54, μετά ήρθε ο Κέμπλερ και ακολούθως ο Χριστοδούλου.

Έπαιξε ρόλο στη διάσπαση ο Γαβαλάς ή ο Χριστοδούλου;

Όχι δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο κανένας τους, ο Χριστοδούλου άλλωστε ήταν με την ΑΕΛ. Ο Γαβαλάς ήταν καθαρός, για μένα από τους καλύτερους.  Μετά όμως όταν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ πήγαν στον απόλωνα πήγε και αυτός.

H συνέχεια πως ήταν;

Αγωνιστήκαμε την επόμενη χρονιά με τους ποδοσφαιριστές που φέραμε, τους ονομάζαμε «αλεξιπτωτιστές», τερματίσαμε στη 5η θέση.  Ο Πανίκκος Κρυστάλλης όταν αρχίσαμε προπονήσεις ήρθε στο γήπεδο και με βρήκε και ζήτησε να επανενταχθεί στην ΑΕΛ και τον πήρα στο προπονητή ο οποίος όμως είπε πως για να τον δεχθεί πρέπει να εξετάσει το θέμα η επιτροπή. Όταν το άκουσε αυτό ο «μιτσής» έφυγε και πήγε πίσω στον απόλλωνα.

Δηλαδή τότε η ΑΕΛ πήγαινε προς διάλυση αν φεύγατε και εσείς;

Να σου πω, όταν μείναμε οι 3 μας, μας κάλεσε ο Σολομωνίδης με το Θεοδόση Κωνσταντινίδη να μας τραπεζώσουν. Κάτσαμε σε μια ταβέρνα εκεί και ο Κωσταντινίδης είπε στον Σολομωνίδη, «ρε Νίκο, κάναμε ένα λάθος, δεν φέραμε μια φωτογραφική να τους βγάλουμε και τους 3 να τους βάλουμε ένα φωτοστέφανο και να τους καδρώσουμε στην ΑΕΛ να τους βλέπουν όλοι».  Κατάλαβες; Εμείς αντέξαμε εκεί, δεχτήκαμε μέχρι και απειλές για να σηκωθούμε να φύγουμε και εμείς.

Η επόμενη χρονιά; Πως πήγαν τα πράγματα;

Το 57-58 συμφώνησε η επιτροπή της ΑΕΛ και ενωθήκαμε με τον Αντέο, κάτι που διαφωνούσα αλλά έγινε λόγω των συγκυριών. Τερματίσαμε πάλι στην 5η θέση και από τότε έπαιξα μια στην πρώτη ομάδα και μια στη 2η ομάδα.

Tην επόμενη σαιζόν;

Το 59’ παίξαμε κύπελλο ανεξαρτησίας έκανα 10 κούρσες και έβγαλα τον Πανίκο το Σκουπά πάνω στο πέναλτι 10 φορές και τις 10 φορές την έβγαλε έξω προς το κόρνερ, αν μπορεί να το αρνηθεί ας το αρνηθεί. Τελικά ηττηθήκαμε 1-0 και αποκλειστήκαμε. Μετά σταμάτησα από την ΑΕΛ και έπαιζα με το ΑΜΕΑΝ.  Ο Σολωμονίδης έστειλε τον Μαυρόκολο και τον Κίνα όταν παίζαμε με τα Κοντοβάθκια να με παρακολουθήσουν. Εκείνη τη μέρα πέτυχα 4 γκολ. Την επόμενη μέρα ήρθε ο Μαυρόκολος και με πήρε στο Νίκο Σολωμονίδη που μου ζήτησε να επιστρέψω στην ΑΕΛ.

Ο Σολομωνίδης πως ήταν σαν άνθρωπος;

Ήταν πολύ καλός άνθρωπος! Μια φορά χρειαζόμουν 50 λίρες, τότε που ήταν άρρωστη η γυναίκα μου. Αλλά η ΑΕΛ δεν μπορούσε να μου τις δώσει, με κάλεσε τότε στο γραφείο του και μου τις έδωσε λέγοντας μου πως είναι απ’ αυτόν.  Μια μέρα, ήταν το 1961 έπαιζα στην 2η ομάδα, ήρθε ο Σολομωνίδης και μου φώναξε να με ρωτήσει αν μπορούσα να αγωνιστώ την επόμενη μέρα.  Βεβαίως  του είπα, παρόλο που είχα πρόβλημα με την καρδία μου, είχα στένωση της αορτής. Ένας γιατρός είπε σ’ ένα συμπαίκτη μου πως είχα μόνο 3 μήνες ζωής λόγω του προβλήματος μου.  Μόλις το άκουσε ο Σολομωνίδης με πήρε σ’ ένα κουμπάρο του γιατρό για να με δει. Ο γιατρός του είπε ότι δεν είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Από τότε αγωνιζόμουν σαν μπακ.

Πότε σταμάτησες το ποδόσφαιρο κύριε Τοουλή;

Το 1967 σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Κατακτήσαμε τα πρωταθλήματα το 52-53, το 54-55 και το 55-56.  Το 53-54 ψηφίστηκα να πάω να αγωνιστώ στην Εθνική αλλά δεν αγωνίστηκα ποτέ αφού ξεκίνησε ο αγώνας της ΕΟΚΑ.

Το 1948 ποιά ήταν η στάση της ΑΕΛ όταν ζητήθηκε από τα σωματεία να αποκηρύξουν αθλητές για τα ιδεολογικά τους πιστεύω;

Η στάση της ΑΕΛ ήταν πάντα να μην παίρνει θέση σε πολιτικά ζητήματα. Ο Σολομωνίδης πάντα έλεγε και τόνιζε πως η ΑΕΛ ήταν αθλητικό σωματείο.

Πως πανηγυρίσατε τα πρωταθλήματα;

Μας τραπέζωναν ή απλά δεν γινόταν κάτι, ήταν άλλες εποχές τότε.  Μόνο μια φορά μας έκαναν δώρο από ένα πουκάμισο, ο Οδυσσέας.  To 1959 μας πήρανε στο Μέσαποταμο και μας έκαναν τραπέζι, όμως εκείνο ήταν χωρίς λόγο.

Για σένα η ΑΕΛ τι σημαίνει;

Εγώ θεωρώ πως είμαι από τις σημαίες της ΑΕΛ.  Αν με σκίσεις μέσα μου είμαι ΑΕΛ.   Παίρνει το λόγο η κ.Αθηνούλα η γυναίκα του κ.Τοουλή «Στις αρχές του γάμου μας όταν πήγαινε συνεχώς στην ΑΕΛ του είπα ή την ΑΕΛ ή εμένα. Μου είπε την ΑΕΛ και φύγε εσύ, ήμασταν και πάνω στους έρωτες μας ακόμα. Τέτοια αγάπη έχει για την ΑΕΛ μέχρι σήμερα. Τραβήξαμε μέχρι και πείνες για την ΑΕΛ αφού έπρεπε να πληρώνει το λεωφορείο για να πάει να παίξει ή δεν πήγαινε στη δουλειά για να παίξει για την ΑΕΛ».

Συνεχίζει ο κ.Τοουλής:  Ξέρεις ότι έχει που το 71’ δεν επήγα να δω την ΑΕΛ;  Δεν μπορώ, δεν αντέχω.  Ούτε στη τηλεόραση μπορώ. Μόνο στο ράδιο και κάθε 5 λεπτά το κλείνω και πηγαινοέρχομαι στο σπίτι. Σας μιλώ ειλικρινά, δε μπορώ.  Ακόμη και σήμερα όταν χάσει η ομάδα χάνω τον ύπνο μου.  Όπως σου ξαναείπα μέχρι κι’ απειλές δέχθηκα για την ΑΕΛ για να σταματήσω από την ΑΕΛ και να διαλυθεί. Αν δεν μέναμε εμείς οι 3 ποιος θα έβρισκε παίχτες για να συνεχίσει η ΑΕΛ να έχει ομάδα;

Ο λόγος που ήθελαν να αφήσετε την ΑΕΛ και να διαλύσει ποιος ήταν;

Αυτοί λένε ότι ήταν κομματικοί οι λόγοι αλλά δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο.Ήταν περίπλοκα θέματα, ήταν μεγάλη κουβέντα.

Μαθαίνεις πως τα πηγαίνει η ΑΕΛ μας σήμερα; Πως βλέπεις τα πράγματα φέτος;

Παρακολουθώ και μαθαίνω συνέχεια, αν νικήσουμε είμαι μια χαρά αν ηττηθούμε μπορεί να μείνω άγρυπνος όλη νύχτα.

Φέτος τι λες;

Η ομάδα θα κάνει και κακά παιχνίδι όπως προχθές με τον απόλωνα, αλλά πάλι είχαμε ευκαιρίες για γκολ.  Είχαμε και το γκολ που έπρεπε να μετρήσει.  Φυσικά φέτος θα μπορούσαμε να είχαμε μεγαλύτερη διαφορά από το δεύτερο αλλά είχαμε αδικαιολόγητα κακά αποτελέσματα όπως με τον Ερμή και τη Σαλαμίνα εκτός έδρας.

Τότε που αγωνιζόσασταν υπήρχαν ομάδες που κινούσαν τα νήματα και το παρασκήνιο;

Βεβαίως. Το αποέλ ήταν που έκτοτε η ευνοημένη ομάδα.  Που πάντα.

Όταν έγινε ο διαχωρισμός της ΚΟΠ με την ΚΕΠΟ το 48’η ΑΕΛ που αγωνιζόταν;

Στην ΚΟΠ, στην ΚΕΠΟ ήταν η ομόνοια, η Σαλαμίνα, Αλκή. Το 48-49 πήρε το πρωτάθλημα ο Ανταίος αλλά όταν έγινε η ενοποίηση ΚΟΠ και ΚΕΠΟ αντί να βάλουν τον Ανταίο να αγωνιστεί που ήταν πρωταθλητής έβαλαν την ομόνοια και ήρθε και αγωνίστηκε μαζί μας στη Λεμεσό. Τους νικήσαμε 8-1!

Ο Δημητράκης ο Τσιέπης είπε πως η ΑΕΛ πήρε τα χρώματα της από το κίτρινο του ήλιου της Λεμεσού και το γαλάζιο από την όμορφη θάλασσα της.  Ο Σεβήμ Εμπέογλου σε μια συνέντευξη του είπε πως έπαιξε ρόλο και εκείνος για τα χρώματα το 42’.

Πως γίνεται να αποφάσισε ο Σεβήμ για τα χρώματα, αφού τότε δεν ήταν στην ΑΕΛ.  Το 42’ ο Σεβήμ ήταν 11 χρονών, εγεννήθηκε το 31’ και στην ΑΕΛ έπαιξε που το 50 ως το 57.  Εν στέκει τούτη κουβέντα, όχι όχι.  

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις σε αυτούς που θα διαβάσουν τη συνέντευξη σας;

Πρώτα πρώτα, εαν είσαι ποδοσφαιριστής πρέπει να είσαι Άνθρωπος.  Αν δεν είσαι Άνθρωπος δε γίνεσαι ποδοσφαιριστής.  Εγώ έπαιξα 20 χρόνια στην ΑΕΛ και δεν είχα μια κάρτα.  Έχω μιαν αποβολή μόνο το 57-58 που θυμούμαι παίζαμε με την Ομόνοια στη Λευκωσία και έπιασα τη μπάλα που έξω αριστερά και ο Κώτσιος μου έδωσε τη μπουνιά.  Ο Σολομωνίδης τότε εφώναξε μου «παίξε το παιχνίδι σου και γύρισε και που την άλλη να φύεις».  Τέλοσπαντων, ο διαιτητής απόβαλε τον Κώτσιο αλλά με απέβαλε και μένα χωρίς λόγο, μετά είπε πως με απέβαλε για να με προστατέψει και έτσι έπαιξα το επόμενο παιχνίδι.  Το 59’ η γυναίκα μου έπρεπε να κάνει μια μεγάλη εγχείρηση και έπρεπε να πάει Αγγλία.  Πήγα την επήρα στο βαπόρι και έφυγα να πάω να παίξω Κύπελλο με τον Ολυμπιακό, έβαλα γκολ αλλά ήμουν ένα ράκος ψυχολογικά.  Τότε τσακώθηκα με ένα συμπαίκτη μου και ο Μαυρόκολος πήγε και του είπε τι συνέβαινε και ήρθε και μου απολογήθηκε.  Τότε νικούσαμε 3-0 και μας ισοφάρισαν, παίζαμε στο Γ.Σ.Ο.  Και νικήσαμε 0-3 στη Λευκωσία και περάσαμε.  Υπάρχουν ακόμα άτομα που κάνουν τέτοιες θυσίες για την ΑΕΛ;;;

Μετά τη διάσπαση πως ήταν τα παιχνίδια με τον Απόλλωνα;

Δεν τσακωνόμασταν, ότι έγινε έγινε, ήμασταν όλοι φίλοι.  Όπως λέγαμε τη καλημέρα τότε την ελέγαμε και μετά.  Αφού οι μικροί ήταν όλοι δικοί μας που έπαιζαν, ο Κρυστάλλης, ο Ταβέλλας και ο αρφός του ο Δημητράκης,  ο Καντηλανάφτης, ο Φανταίος κ.α ήταν όλοι δικοί μας.  Ο Παπαδήμας έκοψε την άλλη φορά περπατητός που τη Μέσα Γειτονιά στο Λιμάνι να με βρει.  Θυμούμαι ένα παιχνίδι όμως ΑΕΛ – Απόλλων η γυναίκα μου είχε μια φίλη που τα παιδιά της έπαιζαν μες τον Απόλλωνα τους «Βασιληάδιες» αν τους έχεις ακουστά, και ήρθαν μαζί στην κερκίδα να δουν τον αγώνα.  Φωνάζουν μου σαν έπαιζα μες το γήπεδο «Ρε Τοουλή εν η γυναίκα σου που μαλλώνει πάνω στη κερκίδα» και εμάλλωνε με τη φίλη της για την ΑΕΛ.(γέλια)

Κάτι άλλο που θέλεις να πούμε;

Έχω παράπονο μεγάλο που δεν τίμησαν τους παλαίμαχους, οι άλλες ομάδες όσοι παλαίμαχοι έμειναν τιμούν τους.  Στο πρόσωπο μου δεν έδειξαν καμία εκτίμηση.  Την άλλη φορά μας κάλεσαν να μας τιμήσουν υποτίθεται και τελείωσε η εκδήλωση και δεν ακούσαμε καν τα ονόματα μας, όταν ρωτήσαμε μας είπαν απλά πως μας ξέχασαν.  Να σας πω και κάτι άλλο;  Επέθανε ο Κώστας ο Μαυρόκολος και ένα στεφάνι η επίσημη ΑΕΛ δεν επήγε να του βάλει.  Σας λέω, δεν το λέω μόνο για μένα αλλά για όλους τους παλαίμαχους, προσφέραμε τόσα στην ΑΕΛ και δεν είδαμε μια μικρή εκτίμηση.

Κύριε Ττοουλή να μη σε κουράζουμε άλλο…

Παίρνει ξανά το λόγο η κ.Αθηνούλλα:  « Άμαν μιλά για την ΑΕΛ εν κουράζεται».  Θυμούμαι ένα αγώνα έβαλε γκολ και έδωσαν πάνω του πολλές κορούες και φιλούσαν τον και ρώτησαν με αν δε ζηλεύω.  Τους απάντησα, «Εμένα η έννοια μου είναι αν θα τα καταφέρει να σηκωθεί απόψε να πάει στο ψάρεμα».  Με έτρωγε η έννοια για το γάλα του μωρού μας.  Ήθελε να παίζει για την ΑΕΛ και να δουλεύει ταυτόχρονα, αγαπούσε πολύ την ΑΕΛ και την αγαπά μέχρι σήμερα.